Μια αρκετά συνηθισμένη σύμβαση είναι τα αρχεία ρυθμίσεων των διάφορων προγραμμάτων να είναι της μορφής "*rc" όπου "*" είναι το όνομα του αρχείου. Συνηθίζεται επίσης το αρχείο αυτό να είναι κρυφό.
Η τελίτσα μπροστά είναι ο τρόπος με τον οποίο συμβολίζονται στο linux και στα λοιπά Unix-οειδή λειτουργικά οι κρυφοί φάκελοι και τα κρυφά αρχεία. Δηλαδή στο linux αν θέλεις να έχεις ένα κρυφό δεν το κάνεις όπως στο windows (δεξί κλικ, properties κτλ) αλλά το προσθέτεις μια τελεία στην αρχή του ονόματος του αρχείου/φακέλου.
Φαντάζομαι ότι οι devs του IDLE έχουν κρατήσει στα windows το ίδιο ακριβώς όνομα (με την τελεία δηλαδή) για λόγους δική τους ευκολίας (κοινό codebase κτλ).
Όταν τρέχεις για πρώτη φορά ένα πρόγραμμα, τότε είναι που δημιουργείται το αντίστοιχο αρχείο *rc με τις default ρυθμίσεις. Αν αλλάξεις κάποια ρύθμιση, τότε αυτή αποθηκεύεται στο αρχείο αυτό και την επόμενη φορά που τρέχεις το πρόγραμμα θα έχεις τις ενημερωμένες ρυθμίσεις.
Αν σβήσεις το αρχείο *rc τότε αυτό ξαναδημιουργείται αυτόματα με τις default ρυθμίσεις.
Ελπίζω τώρα να καταλαβαίνεις γιατί η διαγραφή του .idlerc οδήγησε στη «λύση» του προβλήματος